Edwin Jasiński (*1934+2020) był rodowitym kociewiakiem, urodził się w małej kociewskiej wsi Cieciorka, wraz z rodziną  od lat mieszka w pobliskich Kaliskach.

Mimo ukończonych 80 lat jest pełnym optymizmu, spełnionym człowiekiem, ciągle nie rozstąjcym się z pędzlem i sztalugami, a malował jako amator od zawsze.

Z pasją, w pięknej kociewskiej gwarze opowiada o swoim życiu. Po wojnie wyspecjalizował się w malowaniu olejnych makat na płótnie. Zbyt na nie, szczególnie na wsiach, gwarantował wtedy niezły zarobek. Pracował w trudnych, powojennych latach na wielkich budowach w Szczecinie i na Pomorzu, odbywał też służbę wojskową - ukończył szkołę podoficerską, tam rozwijał swoje plastyczne pasje. Po powrocie na Kociewie cały czas pracował zawodowo a amatorsko kontynuował swoje zainteresowania  rysunkiem i malarstwem. Samodzielnie uczył się i doskonalił swój artystyczny warsztat, jego prace wystawiane były na licznych wystawach i wernisażach w Gdańsku, Starogardzie Gd. czy w okolicznych gminach. Często uczestniczył w lokalnych kiermaszach i jarmarkach, bardzo ceniąc sobie żywy kontakt z odbiorcą,  klimat panujący na tych imprezach- żywiołowość, gwar oraz  ich  koloryt.

Edwin Jasiński w swoich pracach odtwarza motywy z otaczającego go Kociewia- bogatą przyrodę, rozległe Bory Tucholskie, zimowe polowania, jeziora, lokalną architektura, miejscowe zwyczaje . Najbardziej jednak ceni sobie kociewskie  pejzaże,  te najchętniej utrwala na swoich obrazach w klimacie mijającego czasu.