Edwin Jasiński (*1934+2020) był rodowitym kociewiakiem, urodził się w małej kociewskiej wsi Cieciorka, wraz z rodziną  od lat mieszkał w pobliskich Kaliskach.

W trakcie naszego spotkania, mimo ukończonych 80 lat był pełnym optymizmu, spełnionym człowiekiem, ciągle nie rozstającym się z pędzlem i sztalugami, a malował jako amator od zawsze.

Z pasją, w pięknej kociewskiej gwarze opowiadał o swoim życiu. Po wojnie wyspecjalizował się w malowaniu olejnych makat na płótnie, WYKONYWAŁ TEŻ RĘCZNIE MALOWANE OBRAZKI NA DREWNIE ( ŚCIŚLEJ NA PLASTRACH DREWNA Z POPRZECZNEGO CIĘCIA KŁODY DREWNA- GŁÓWNIE BRZOZY). Zbyt na nie, szczególnie na wsiach, gwarantował wtedy niezły zarobek. Pracował w trudnych, powojennych latach na wielkich budowach w Szczecinie i na Pomorzu, odbywał też służbę wojskową - ukończył szkołę podoficerską, tam rozwijał swoje plastyczne pasje. Po powrocie na Kociewie cały czas pracował zawodowo a amatorsko kontynuował swoje zainteresowania  rysunkiem i malarstwem. Samodzielnie uczył się i doskonalił swój artystyczny warsztat, jego prace wystawiane były na licznych wystawach i wernisażach w Gdańsku, Starogardzie Gd., Kaliskach czy w okolicznych gminach. Często uczestniczył w lokalnych kiermaszach i jarmarkach, bardzo ceniąc sobie żywy kontakt z odbiorcą,  klimat panujący na tych imprezach- żywiołowość, gwar oraz  ich  koloryt.

Edwin Jasiński w swoich pracach odtwarzał motywy z otaczającego go Kociewia- bogatą przyrodę, rozległe Bory Tucholskie, zimowe polowania, jeziora, lokalną architektura, miejscowe zwyczaje . Najbardziej jednak cenił sobie kociewskie  pejzaże i te najchętniej utrwalał na swoich obrazach w klimacie mijającego czasu.